Seattle - Monroe - Bridgeport

Woensdag 6 september. Traditioneel starten we onze reis bij Van der Valk Schiphol met een Park, sleep & fly arrangement.

Donderdag 7 september (dag 1) = een reisdag. Met de bus worden we naar Schiphol gebracht. Ontbijten doen we om 7 uur in de Priority Business Lounge. We vliegen met Delta Airlines naar Seattle. Het is lang geleden dat we met een bus naar het vliegtuig werden gebracht en een trap op moesten lopen. Aan board is de verzorging uitstekend. We vertrekken om half 10 en komen om half 11 in Seattle aan, de totale reistijd is 9 uur en 25 minuten. Op Seattle-Tacoma International Airport moeten we eerst de koffers ophalen (duurt niet lang) en daarna naar de douane. Daar staat een immens lange rij. Het duurt wel een uur voordat we voor een douane ambtenaar staan die een foto van ons maakt, vraagt waarom we in Amerika zijn, hoe lang onze reis duurt en hoeveel cashgeld we bij ons hebben. Bij de laatste vraag kijken we hem allebei vol verbazing aan: cash geld, we hebben een creditcard. Buiten is het eerst zoeken naar de plaats waar de hotel Shuttles verschijnen en daarna een hele tijd wachten voordat de shuttle er eindelijk is. Om 2 uur zijn we in het hotel en checken in. Vanaf dat moment is het de uitdaging om zo lang mogelijk wakker te blijven, want inmiddels is het in Nederland half 3 in de nacht.

Vrijdag 8 september (dag 2). Van Seattle naar Monroe. Om 9 uur gaan slapen en om 5 uur zijn we uitgeslapen. Het ontbijt is vanaf 6 uur. Prima verzorgd en druk bezocht. Jacco krijgt instructies van een vriendelijke Amerikaanse, om zelf pancakes te maken. Ze zijn vers en knapperig met een lekkere American syrup. Ik ga voor een omelet gevuld met kaas, een boterham met boter en een bakje yoghurt met ontbijtgranen die zijn gezoet met syrup. Genoeg suiker, vet en dus calorieën. Officieel kunnen we pas om half 2 de camper ophalen, maar we zijn om half 12 al bij de camperverhuurder El Monte RV. Daar wordt geen enkel probleem van gemaakt. We worden gelijk geholpen. Eerst nog wat administratieve zaken en handtekeningen en dan worden we meegenomen naar de camper voor uitleg. Het is een mooie ruime camper, voorzien van alle gemakken. Als we klaar zijn om te vertrekken, geeft de TomTom aan dat de batterij leeg is. Het kabeltje werkt niet goed. Met veel spul en moeite krijgen en houden we hem aan de praat. De wegen rond Seattle zijn vijf banen breed en heel druk. Links en rechts vliegen de auto’s om ons heen en TomTom ligt op zijn rug heel zachtjes te praten. Gelukkig wordt het na de afslag naar Monroe rustiger. In het stadje gaan we naar de Safeway om de nodige inkopen te doen. Na de oude binnenstad van Monroe slaan we links af naar het RV Park Thousand Trails Thunderbird. Het is gelijk landelijker met authentieke farms met witte hekken, bossen en bergen. We zetten de camper op een mooie plek langs de rivier Skykomish. Uitpakken, opruimen en bed opmaken. Het is een klus, maar voor de komende 22 dagen zitten we goed. Buiten toosten we in het zonnetje op de eerste dag met de camper. De nacht is behoorlijk koud. Zo koud zelfs dat wij in de ochtend een tweede deken op het bed leggen.

Zaterdag 9 september (dag 3) van Monroe naar Bridgeport (283 km). Het is mistig in de ochtend, maar die trekt al snel op en dan verschijnt de zon. Hoe verder we naar het oosten rijden, hoe warmer het wordt. Het eerste deel van onze route gaat door bossen en langs de rivier Skykomish. Verderop verschijnen hoge bergen met als hoogste punt Stevens Pass 1.238 meter. Een wintersport gebied waar nu de fietsers zich klaar maken om van de berg af te razen. Leavenworth is een toeristische plaatsje dat in de jaren 60, na de ondergang van het houthakkers dorp, nieuw leven in is geblazen met alpenarchitectuur volgens een Duits thema. Het is druk en we kunnen onze camper niet fatsoenlijk kwijt zonder een heel stuk naar het centrum te moeten lopen. En ach, op een Tiroler thema zitten we ook niet te wachten. We rijden door en komen op het Columbia Plateau, waar het landschap compleet anders is. Kaal, droog en heuvelachtig. De temperatuur loopt hier op naar 30 graden. Er is wel voldoende water in dit gebied door stuwdammen in de Colombia Rivier. De rivier maakt het mogelijk dat op de hellingen de fruitteelt floreert. Langgerekte meren als Entiat en Pateros zorgen voor de nodige watersport recreatie. Chelan is een populair vakantieoord. Op een groot bord is te lezen dat vrachtwagen, RV’s en trucks niet het oude centrum in mogen rijden. Oké, dan rijden we wel door naar de Walmart even verderop. Daar doen we wat inkopen (kledinghangertjes, fluitketel, huishoudhandschoenen, bakjes voor ijsklontjes). Opvallend is het aantal zuid Amerikaanse mensen in de winkel. Zowel personeel als klanten en de voertaal is vooral Spaans. We staan vanavond op Bridgeport RV Park en hebben een plek met zicht op de Colombia Rivier. Van de beheerder van de camping leren we dat veel ‘Hispanic People’ het hele jaar door werken in de fruitteelt. In het dorpje Bridgeport is 85% van de bewoners Spaanssprekend. Deze streek zorgt voor een heel groot percentage van de appels die in heel Amerika worden verkocht. We bestellen bij het locale Mexicaanse restaurant onze maaltijd. Ik mag daarvoor de telefoon van de beheerder gebruiken en in mijn goede Engels, gemixt met Spaans geef ik onze bestelling door (hamburger en salade) en vraag of het bezorgt kan worden op Marina Park, site 18. Dat is geen probleem. Het leek zo soepel te zijn gegaan, maar als na een uur nog niets is bezorgd belt de beheerder voor ons naar het restaurant. Een lang verhaal kort, ze hebben begrepen dat de bestelling, met 18 chickenwings, werd opgehaald. Alsnog komt de eigenaar het brengen. De wings nemen wij niet aan, maar die wil de beheerder wel overnemen van de eigenaar. Jacco heeft vandaag niet helemaal zijn dag. Waar zijn de naaldjes van mijn insuline spuit, waar heb ik de reserve batterij van de camera gelaten en ik kan mijn USB stick waar al mijn series op staan niet meer vinden. Dat levert de stress op, maar in alle gevallen komt het na lang en goed zoeken weer goed.