16-09 Bella Coola – Williams Lake 440 km

Vanmorgen zijn we om 09.00 uur op pad gegaan. Na ongeveer 70 km waren we bij de voet van “de Hill”. Daar aangekomen wist ik niet wat ik zag. Was dit nou die vreselijke hindernis van 7 jaar geleden? Echt niet het pad was nog steeds onverhard en 18 km tot de top (Heckman Pass) maar voor de rest was het mooi geëgaliseerd en ongeveer 2 tot 3 keer zo breed. Ik weet nog goed dat ik de vorige keer mijn hart vasthield dat er maar geen tegenligger aan kwam want dan had ik een enorm probleem. Maar nu kan er zelfs een vrachtauto zonder probleem langs rijden. We waren dus lekker snel boven. Het totale stuk onverharde weg is ongeveer 65 km dus dat is een flink stuk. Er is maar één weg naar Williams Lake en daarop is weinig te beleven. Wel zijn er regelmatig mooie plaatjes. Onderweg zijn we heel even gestopt bij een “wegrestaurant”??? Jemig wat een vlooientent was dat. De tent heette nog "The Dutchman"ook. Snel een bak koffie en een warme chocomelk en dan verder. Een “opwindend” moment was dat we een man en een vrouw zagen die een kudde koeien over de weg aan het opdrijven waren. De koeien lopen gewoon los langs de weg dus je moet goed opletten. Ongeveer 20 km voor Williams Lake staken we de Fraser river over. In Williams Lake reden we naar de Stampede campground om daar een plek te zoeken. Bij de receptie was niemand en we moesten zelf maar een plek zoeken en inchecken. We kozen voor plek nummer 28. We besloten eerst maar lekker uit eten te gaan bij Denny’s omdat ik jarig was. Er was toch plek genoeg. Toen we terug kwamen was 28 dus al ingepikt en was alleen 34 nog vrij. Niets aan de hand het is een prima plek maar het was wel de laatste. Morgen gaan we verder. Groetjes uit Williams Lake.